බොහෝ අය අපහසුය දුෂ්කරයයි කියා බැහැර කරන භාවනාව සැබැවින්ම එවන් කර්කස දුෂ්කර වූවක් නොවේ. සිත නිවෙන අරමුණු ඇසුරට හුරු වු පුද්ගලයාට භාවනාව හරිම පහසුය. භාවනාවට නැඹුරු සිත ඒ පුද්ගලයා තුල ඇති තැන්පත් කමත්, සංවරකමත්, ප්‍රසන්න බව හා සැපය වර්ධනය කරන අතර ඒ තුලින් භාවනාමය අද්දැකීම් නිසා ඔහුට ලෞකික ලෝකයෙන් කිසිදිනෙක බලාපොරොත්තු නොවිය හැකි උතුම් නිරාමිස සැප ලබා ගත හැකි වෙයි.
නිතර දොම්නසත් දුක් සහගත බවත් නිසා වේදනාවට පත් වෙන අභ්‍යන්තර මනෝභාවයන් බැහැර යමින් ද..ශාන්ත සංවර සුවදායී මානසික පසුතලයකට අවශ්‍ය කරන අභ්‍යන්තර මනෝභාවයන් සිත තුල රෝපනය වීම හා වැඩීම ආරම්භ කරමින්ද පවතින නිසා භාවනාවට හුරු කරන සිත නිරන්තරයෙන් තමන් තුල මහත් ශාන්ත බවක් සිහිලැල් බවක් ඇති කරනු ලබයි.
කායික රෝගයන් බොහෝමයකට පදනම සපයනු ලබන්නේ අවුල් සහගත කැලඹුනු මනස බැවින් නිස්කලංක නිරවුල් මනසක් ඇසුරු කිරීම මුල් කරගෙන කායික නිරෝගී බව වර්ධනය වන අතර කාමච්ඡන්දාදී අභ්‍යන්තර සමතුලිත බව විනාශ කරන දුර්ගුණයන් දුර්වල කරන බැවින් හා බැහැර ලන බැවින්, භාවනා කරන තැනැත්තාගේ මානසික නිරෝගී භාවය ද නිතැතින්ම ගොඩ නැගෙන්නේ ය. භාවනාව හුදු ආගමික ඉගැන්වීමක් පමණකැයි සිතන බොහෝ අය එය කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ වෙනත් වරදවා ගත් දේවල් සේම ජිවිතයේ සවිශක්තියෙන් යුතු කාලය බැහැර ගිය පසුවය. නමුත් එයින් සිදුවන්නේ අස්වයා ගිය පසු ඉස්තාලය වැසීමටත් වඩා බැරෑරුම් පාඩුවක් බව තේරුම් ගැනීමට සිත නොයොදවන අයට වටහා ගැනීමට නොහැකි වෙනු ඇත.
භාවනාව මේ ජිවිතයේ අප ලද උතුම්ම ලාභය කරා අපව රැගෙන යන අධිවේගී මාර්ගයක් බදු බව කිව යුතුය. එබැවින් භාවනාවට සිත නැඹුරු කොට දෛනික කාලයෙන් යම් ප්‍රමාණයක් ඒ සදහා වෙන් කරවාගනිමින් භාවනා දියුණුව සදහා බාල මහළු තරුණ වැඩිහිටි සැවෝම සිතට ගත යුතු ය. භාවනාවෙන් ජිවිතය සමබර කරන අතර අතෘප්තිකරබවින් තොර තෘප්තිමත් බව කරා යෝගියාව රැගෙන යයි. අවිනිශ්චිත හැගීමෙන් මුදවා ෂ්ථාවර සංයම අධිෂ්ඨාන සීලි සිතිවිලි සිත තුල වගාකරයි. දුර්දාන්ත නොදැමුණු කම් වෙනුවට සුදාන්ත සංවර ක්‍රියාවන් තුලින් තම සැපය තව වත් වර්ධනය කරයි. මේ ආදී නොයෙක් අනුහස් වලින් යුතු භාවනාවට අප නැඹුරුවිය යුත්තේ එය ජිවිතයේ දුක් නිවාලන අමිල වු ප්‍රා යෝගික වැඩ පිළිවෙල නිසාය. භාවනා කරන්නේ කෙසේද හා ඒ සම්බ්න්ධ බුදු රජාණන් වහන්සේගේ ඉගැන්වීම් පිළිබද පසු ලිපි වලින් අප සාකච්ඡා කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙමු. සියළු සැප සැනසිල්ල සුවය පිණිස උතුම් තිසරණයෙහි පිළිසරණ සැම ලැබේවා. තෙරුවන් සරණයි.
නිතර දොම්නසත් දුක් සහගත බවත් නිසා වේදනාවට පත් වෙන අභ්‍යන්තර මනෝභාවයන් බැහැර යමින් ද..ශාන්ත සංවර සුවදායී මානසික පසුතලයකට අවශ්‍ය කරන අභ්‍යන්තර මනෝභාවයන් සිත තුල රෝපනය වීම හා වැඩීම ආරම්භ කරමින්ද පවතින නිසා භාවනාවට හුරු කරන සිත නිරන්තරයෙන් තමන් තුල මහත් ශාන්ත බවක් සිහිලැල් බවක් ඇති කරනු ලබයි.
කායික රෝගයන් බොහෝමයකට පදනම සපයනු ලබන්නේ අවුල් සහගත කැලඹුනු මනස බැවින් නිස්කලංක නිරවුල් මනසක් ඇසුරු කිරීම මුල් කරගෙන කායික නිරෝගී බව වර්ධනය වන අතර කාමච්ඡන්දාදී අභ්‍යන්තර සමතුලිත බව විනාශ කරන දුර්ගුණයන් දුර්වල කරන බැවින් හා බැහැර ලන බැවින්, භාවනා කරන තැනැත්තාගේ මානසික නිරෝගී භාවය ද නිතැතින්ම ගොඩ නැගෙන්නේ ය. භාවනාව හුදු ආගමික ඉගැන්වීමක් පමණකැයි සිතන බොහෝ අය එය කරන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ වෙනත් වරදවා ගත් දේවල් සේම ජිවිතයේ සවිශක්තියෙන් යුතු කාලය බැහැර ගිය පසුවය. නමුත් එයින් සිදුවන්නේ අස්වයා ගිය පසු ඉස්තාලය වැසීමටත් වඩා බැරෑරුම් පාඩුවක් බව තේරුම් ගැනීමට සිත නොයොදවන අයට වටහා ගැනීමට නොහැකි වෙනු ඇත.
භාවනාව මේ ජිවිතයේ අප ලද උතුම්ම ලාභය කරා අපව රැගෙන යන අධිවේගී මාර්ගයක් බදු බව කිව යුතුය. එබැවින් භාවනාවට සිත නැඹුරු කොට දෛනික කාලයෙන් යම් ප්‍රමාණයක් ඒ සදහා වෙන් කරවාගනිමින් භාවනා දියුණුව සදහා බාල මහළු තරුණ වැඩිහිටි සැවෝම සිතට ගත යුතු ය. භාවනාවෙන් ජිවිතය සමබර කරන අතර අතෘප්තිකරබවින් තොර තෘප්තිමත් බව කරා යෝගියාව රැගෙන යයි. අවිනිශ්චිත හැගීමෙන් මුදවා ෂ්ථාවර සංයම අධිෂ්ඨාන සීලි සිතිවිලි සිත තුල වගාකරයි. දුර්දාන්ත නොදැමුණු කම් වෙනුවට සුදාන්ත සංවර ක්‍රියාවන් තුලින් තම සැපය තව වත් වර්ධනය කරයි. මේ ආදී නොයෙක් අනුහස් වලින් යුතු භාවනාවට අප නැඹුරුවිය යුත්තේ එය ජිවිතයේ දුක් නිවාලන අමිල වු ප්‍රා යෝගික වැඩ පිළිවෙල නිසාය. භාවනා කරන්නේ කෙසේද හා ඒ සම්බ්න්ධ බුදු රජාණන් වහන්සේගේ ඉගැන්වීම් පිළිබද පසු ලිපි වලින් අප සාකච්ඡා කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙමු. සියළු සැප සැනසිල්ල සුවය පිණිස උතුම් තිසරණයෙහි පිළිසරණ සැම ලැබේවා. තෙරුවන් සරණයි.
RSS Feed